Sîretü’l-Kehf 

Durmadı tufan, dinmedi toprak, bitmedi cezam.

İki kaşının arasında gitmedeyim, gelmedeyim.

Gitmenin de gelmenin de sıfıra indiği bir tepedeyim.

Duyuyorum konuşuyorsun en içten seslerle.

Tavrın net, vakur, idareci ve de şifa veren...

Yorgun ve bitik hissettiğiniz zamanlar oldu mu hiç?

Tıptaki karşılığına fibromiyalji denilebilir belki.

"Kas yorgunluğu." 

Kalp de bir kas değil midir neticede?

Kalp yorulursa hangi tanı konur buna?

Kim, kimler tespit edebilir?

Kalp yetmezliği değil de kalp geçmezliği deselerdi mesela..

Bazen siz de hissetmiyor musunuz buralarda geçmeyen bir kalp taşıyormuşuz hissini?

300 yıl 7 mağarada uyumuşuz da uyanmışız gibi çarşıda, pazarda, ruhta, mekanda geçmeyen bir kalp...

Hangi kıtmir yoldaşlık ediyor bize?

Karanlık, ara ara güneş alan bir mağaradan nasıl uyanıp döneceğiz yurdumuza?

Saklandık, belki bu bize bir rahmetti.

Uyutulduk ve unuttuk uyanmayı.

Şimdi bir hayal sahnesinde apaçık ortadayız. Fakat neyi bildiğimize, neyi unuttuğumuza, ne için saklandığımıza dair hiçbir fikrimiz yok.

Elimizde bu zamanda geçmeyen bir kalp yanımızda dost zannettiğimiz bir de kıtmir var. 

"Onlar uykuda oldukları halde sen onları uyanık sanırdın. Tek yanlarına yatıp zarar görmemeleri için biz onları kâh sağa kâh sola çeviriyorduk. Köpekleri de mağaranın girişinde ön ayaklarını uzatmış yatmaktaydı. Eğer onları bu halleriyle görseydin dönüp kaçardın ve onlar yüzünden için korkuyla dolardı." 

(Kehf Sûresi:18)

Uykuda olduğumuz halde uyanık mı zannediyoruz kendimizi, hiç uyumayan nefsimizle? 

Yürüdüğümüz çarşılar bir rüya mı sadece?

Gümüş kalp geçmeyecek mi hiçbir yerde?

Bu şekilde mi anlayacağız uykuda olduğumuzu?

"Aşkın pazarında canlar satılır. 

Satarım canımı alan bulunmaz."

(Yunus Emre)

Zamana, çağa, mekana hiçbir şeye uymayan, kimsenin almadığı, satmadığı bir kalp ile baş başa kalınca;

gözyaşları ile bölünecek uykumuz.

Ey Kıtmir çık mağaranın önünden! Yol ver bize!

Uyandık ve deliliyiz Rabbin.

Gümüşten kalplerimiz delilidir uyandığımızın.

Dinleyin sedamızı çarşı pazar! Açın gözlerinizi! 

Bir tekke kuruldu mağara önünde.

Girenler işitti ilahi nefesi.

Çıkanlar dirildi mutmain bir kalp ile.

Korkmayın, gizlenmeyin artık.

Çıkın mağaralarınızdan!

Taşlar ki mağarada kaldı.

Şimdi "güller" yetişmekte!